Wie is Paola?

Dieren zijn een verrijking in het leven, ze maken de wereld een heel stuk mooier en zijn een bron van warmte en liefde. Ze zijn het waard om je voor in te zetten en te helpen bij problemen. Daarom heb ik al heel vroeg de wens gehad om dierenarts te worden.

Mijn wens is uiteindelijke werkelijkheid geworden. Ik ben 'met genoegen' afgestudeerd, had al voor mijn afstuderen een baan en kon dus meteen aan de slag.

Ik ben gaan werken in een grote kliniek, had het daar erg druk en dacht bereikt te hebben wat ik wilde. Na een behandeling of na chirurgie werden de patiënten door assistentes verder verzorgd en ik ging naar de volgende patiënt.

In het begin is het overweldigend, komt alles tegelijk op je af en ben je alleen maar bezig te overleven, want theorie en praktijk kunnen ver uiteen liggen. Maar er komt een moment van rustiger vaarwater en het moment dat ik me ging afvragen of dit nou was wat ik altijd wilde. Werken op een bepaalde manier omdat er goed geld verdiend moet worden voor de baas, soms dingen in opdracht doen waar je eigenlijk niet achterstaat, soms niet bezig zijn in het belang van het dier, geen contact hebben met het dier zelf of de eigenaar ervan? Een zeer grote nee kwam telkens in mijn gedachten bovendrijven. Ik wilde duidelijk wat anders.

En dat anders is de Dierenkliniek Loosdrecht geworden. Een onderdeeltje van een praktijk uit een ander dorp, inmiddels uitgegroeid tot een volwaardige kliniek waar ik zeer trots op ben.

Ik werk voornamelijk alleen, ken daardoor mijn patiënten en eigenaren. Ik ben degene die de zorg voor de dieren draagt en ik ben degene die zelfs de kleinste werkzaamheden verricht. Kwaliteit verzekerd en altijd vinger aan de pols. Het dier staat centraal, er is kleinschalige, compassievolle en kwalitatieve zorg en dat is waar het mij om ging toen ik lang geleden besloot om dierenarts te worden.

Dierenkliniek Loosdrecht