Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach wyrokiem z dnia 21 czerwca 2011 r. oddalił apelację powódki od wyroku Sądu Rejonowego Katowice - Zachód w Katowicach z dnia 28 stycznia 2011 r., którym oddalono powództwo Katarzyny P. przeciwko Leszkowi N., prowadzącemu przedsiębiorstwo pod nazwą NZOZ "P.M." w K. o ustalenie, że z dniem 23 czerwca 2010 r. nabyła prawo do urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego w związku z przyjęciem na wychowanie Weroniki P., urodzonej 13 czerwca 2010 r. i wystąpieniem do sądu opiekuńczego o przysposobienie małoletniej.
Sąd odwoławczy przyjął za własne ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd pierwszej instancji, zgodnie z którymi powódka była zatrudniona u pozwanego od 1 października 2009 r. do 30 czerwca 2010 r. Z dniem 17 czerwca 2010 r. Ewelina P., matka małoletniej Weroniki, urodzonej 13 czerwca 2010 r., powierzyła dziecko opiece powódki i jej męża - Pawła P. - wyrażając zgodę na pełne przysposobienie małoletniej przez małżonków P. Począwszy od 17 czerwca 2010 r. Weronika P. przebywa w miejscu zamieszkania małżonków P., gdzie również jest zameldowana. W dniu 23 czerwca 2010 r. powódka i jej mąż złożyli w Sądzie Rejonowym w S. wniosek o przysposobienie małoletniej, a sprawa jest w toku. Postanowieniem z dnia 6 lipca 2010 r. Sąd Rejonowy w S. oddalił wniosek małżonków Р. o zabezpieczenie przez przyznanie pieczy nad dzieckiem do czasu prawomocnego zakończenia postępowania w sprawie o przysposobienie. Pismem z dnia 25 czerwca 2010 r., doręczonym pozwanemu 28 czerwca 2010 r., powódka wniosła o udzielenie jej urlopu macierzyńskiego z tytułu przysposobienia dziecka, poczynając od 23 czerwca 2010 r. Pozwany w odpowiedzi na ten wniosek poinformował powódkę o konieczności dołączenia postanowienia sądu o powierzeniu pieczy nad małoletnią od 23 czerwca 2010 r. i zaznaczył, że do czasu uzupełnienia tego braku sprawa nie zostanie pozytywnie załatwiona. Kolejnymi pismami z dnia 5 i 8 lipca 2010 r., skierowanymi do pozwanego, powódka, powołując się na odpowiedź Departamentu Prawnego Głównego Inspektoratu Pracy, wskazała, że brak jest podstaw do twierdzenia, iż warunkiem uzyskania urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego jest przyznanie przez sąd pieczy nad dzieckiem, wystarczy bowiem samo wystąpienie o przysposobienie dziecka i Pozwany jednak pozostał przy swoim stanowisku.
Sąd drugiej instancji uznał również za trafną ocenę prawną tego stanu faktycznego, wskazując że zgodnie z art. 183 § 1 k.p. prawo do urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego uzależnione jest od kumulatywnego spełnienia przez pracownika dwóch przesłanek: przyjęcia dziecka na wychowanie i wystąpienia do sądu opiekuńczego z wnioskiem o wszczęcie postępowania w sprawie jego przysposobienia. W ocenie Sądu odwoławczego, dokonując wykładni pojęcia "przyjęcie dziecka na wychowanie" Sąd Rejonowy trafnie stwierdził, że czynność ta musi być zgodna z prawem, co oznacza, iż przyjęcie dziecka na wychowanie musi mieć ważną i zgodną z obowiązującymi przepisami podstawę prawną. Ze względu na wynikające z art. 365 k.р.с. związanie prawomocnym orzeczeniem Sądu Rejonowego w Sosnowcu, oddalającym wniosek powódki o zabezpieczenie na czas trwania postępowania o przysposobienie małoletniej, zasadnie też przyjął, że dziecko przebywa u powódki bez podstawy prawnej. Wykładnia art. 183 § 1 k.p. nie może zaś prowadzić do wniosku, że spełnieniem zawartej w nim przesłanki jest faktyczne przyjęcie dziecka na wychowanie. Zakładając racjonalność ustawodawcy, należy bowiem uznać, że przepisy poszczególnych dziedzin prawa są spójne, wobec czego nielogiczne byłoby przyjęcie, że przepisy te dopuszczają uznanie stanu faktycznego przed stanem prawnym. Taka sytuacja rodziłaby bowiem negatywne skutki polegające na udzieleniu urlopu macierzyńskiego osobom nieuprawnionym, co w konsekwencji prowadziłoby do nadużyć. Przyjęcie stanu faktycznego jako uzasadniającego zastosowanie art. 183 § 1 k.p. mogłoby doprowadzić do bezprawnego korzystania przez powódkę z urlopu macierzyńskiego, gdyby wniosek o przysposobienie został oddalony. Prawidłowo, zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd pierwszej instancji odniósł się też do pisemnej deklaracji matki małoletniej Weroniki P. z dnia 17 czerwca 2010 r., wskazując że nie wywołuje ona żadnych skutków prawnych w świetle art. 1192 k.r.o., ponieważ zgoda rodziców na przysposobienie dziecka nie może być wyrażona wcześniej niż po upływie sześciu tygodni od jego urodzenia.
W skardze kasacyjnej od wyroku Sądu Okręgowego powódka zarzuciła naruszenie: 1) art. 365 i 366 k.p.c., przez wadliwe przyjęcie, że w niniejszej sprawie doszło do wydania postanowienia prejudycjalnego, a zatem w jego zakresie zachodzi res iudicata, 2) art. 183 § 1 k.p., przez jego błędną wykładnię, polegającą na przyjęciu, że czynność "przyjęcia dziecka na wychowanie" nie oznacza zdarzenia czysto faktycznego, tj. wykładnię, że "przyjęcie dziecka na wychowanie" musi wynikać z postanowienia sądu w przedmiocie powierzenia pieczy nad małoletnim.
Opierając skargę na takich podstawach, powódka wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku, a także uchylenie wyroku Sądu Rejonowego i orzeczenie co do istoty sprawy przez uwzględnienie powództwa w całości oraz zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania, ewentualnie o uchylenie wyroków Sądów obu instancji i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania.
W skardze kasacyjnej powódka zaznaczyła, że w dniu 22 marca 2011 r. sąd rodzinny wydał postanowienie o powierzeniu jej i mężowi pieczy nad małoletnią, a w dniu 19 kwietnia 2011 r. - postanowienie o przysposobieniu przez małżonków Weroniki P.