Als men mijn werk ziet/hoort hoop ik dat men herkenningspunten vindt. Niet per se herkenningspunten die je kan verklaren, maar dat je denkt ‘ja, yes’. Een beetje alsof je een nieuwe vriend maakt op het schoolplein en dat je denkt ‘eindelijk iemand die dezelfde domme grapjes leuk vindt’.
Als ik naar mijn werk kijk zie ik iets kinderlijks. De materiaalkeuze, de onderwerpen, het is allemaal vergelijkbaar met de keuzes die een basisschool leerling zou maken. Dat geldt ook voor mijn gedichten, ze zijn vaak zo simpel als een slaapversje. Toch merk je direct dat de tekeningen, schilderijen of gedichten niet door een kind gemaakt zijn, daarvoor zitten er te veel knelpunten in. 
Ik ben geboren en getogen in Rijnsburg. Als je daar vandaan komt, dan noemt men je een ‘ui’. Ik vind een ui een heel boeiend ding; het bestaat uit allemaal verschillende lagen en als je het snijdt, dan beginnen je ogen te tranen. Wanneer ik mijn gedichten voordraag wordt er altijd gelachen. Dat is nooit mijn bedoeling geweest, komische gedichten schrijven. De oorsprong van de gedichten zijn voor zo’n 90 procent frustratie. Het feit dat een publiek me aan kijkt en mijn geschiedde verdriet uitlacht, werkt verassend therapeutisch. ​

 

 

Zaterdag 3 juni 11:00-20:00. Vanaf 17:00 uur soep met een broodje 

Zondag 4 juni 11:00 -17:00.

 

Voordrachten: Beide dagen om 14.00 en om 17.00

 

 

http://cargocollective.com/gijsjeheemskerk

Gijsje   Heemskerk